Post: #1

Yo-hoo-hooo! Na umrzyka skrzyni!
Witajcie na Grand-Line! Zgodzicie się chyba, że jest to najniebezpieczniejsze i najdziksze miejsce spośród wszystkich mórz! Morze się tu przydarzyć dosłownie wszystko!
Ano właśnie, wszystko... W tym temacie jest to dokładnie to, co możecie zrobić. Nie ma Mistrza Gry, nie ma żadnych obostrzeń, nie ma mechaniki. Nie ma wzorcowego posta, możesz pisać krótko i długo, głupio i mądrze, patetycznie i wulgarnie (nie do przesady, wciąż jesteśmy na forum). Jest to czysto story-tellingowy temat do wyszumienia się, do niezobowiązującej i mało poważnej zabawy i interakcji między naszymi postaciami. Zasada jest tylko jedna: Nie ingerujemy w losy innych (np. "Szczery uderzył Grigorija tak, że ten wypadł za burtę i pożarły go rekiny" - no głupie by to było), każdy sobie rzepkę skrobie. Poza tym, jedyne co nas ogranicza, to nasza wyobraźnia! Bawmy się więc!

Nim zaczniemy, miejsce tradycyjnie poświęcone podsumowaniu, kto jest w której frakcji istniejącej na naszym Grand Line, będę się starał tą listę na bieżąco uzupełniać.

Post: #2

Tę listę* - melodyjnie zaśpiewał Fuszi, grajek pokładowy Soge.

Post: #3

Szczery obudził się po długiej, farmakologicznej* śpiączce. Rozejrzał się niepewnie, po otaczającym go świecie. Niby wszystko to samo, ale jakoś tak... Inaczej. Świeżej. Tylko co? Rozejrzał się raz jeszcze. Hamak ten sam... Wiadro to samo.... Worek z jego marnym dobytkiem schowany pod głową, żeby nie ukradli, ten sam... Więc co się zmieniło? No nic, leżąc na pewno się tego nie dowie. Postanowił wstać i poszukać w pobliżu kogoś, kto udzieli mu tej odpowiedzi...

*Jeśli farmakologią można nazwać cios laską Grigorija, za nieznajomość dwudziestej trzeciej zwrotki pieśni o wyczynach Usoppa.

Post: #4

Mam wszystko po staremu! Zaraz wrzucę, a ewentualne drobne poprawki (czy raczej uaktualnienie historii do dziejów współczesnych) wykonam jutro.
-Auuuć, Fuszi... - Szczery nie należał do przeciwników muzyki, ale z pewnością należał do przeciwników nagłego bólu w czerepie z powodu nagłego ataku dźwiękami - Co się drzesz... I wiesz, gdzie jesteśmy tak w ogóle?

Post: #5

Karpipysk wyszedł z morza wprost na wyspę Star Onion. Była to letnia wyspa, pełna pustyń, oaz oraz smrodu cebuli. Nikt nie wiedział skąd pochodzi ten smród, ale każdy przynajmniej przez pięć pierwszych dni przebywania na tejże wyspie wylewał łzy. Jej mieszkańcy mieli opuchnięte oczy i byli łysi, szczególnie kobiety. Kiedy Eikichi wyszedł na wyspę zobaczył parę osób, nie widział dokładnie co robią, nie miał ze sobą bowiem swoich okularów, nigdy ich nie miał, nigdy. W kazdym bądź razie, wyszedł z morza, "oczepał się" z piachu i klnąc po swojemu zawołał:
- Kurde bombka! Ma ktoś może coś na gardło?! Bo mnie suszy~...! Jak jasny skurczybyk.
Kiedy po sekundzie nie było jednak żadnego odzewu, Karpipysk zbliżył się na powrót do morza, pochylił się i napił słonej wody, co mimo iż nie było zdrowe, to jednak na parę sekund zamieniło jego świat w lepszy. Kiedy skończył odwrócił się i zobaczył jakąś sylwetkę, ale nie wiedział czy to z jego załogi czy może jednak... innej

Post: #6

Grigorij od samego rana miał urojenia. Najpierw śpiew ducha, potem czyjeś zawodzenie. Przecież tu nikogo nie ma, co to ma być!

Post: #7

Nacu po całonocnej libacji z lustrem wszedł na pokład ogarniając przy okazji czy nikt nigdzie sie nie czai, a przede wszystkim Grigorij ze swą laską, żęby ukarać każdego kto zapomni choć jednej zwrotki o Sogekingu po niemiecku. Nowe języki przychodziły mu z trudem i jak widzał, że Grzesio szuka chętnych osób do śpiewu, to Nacu szybko wymyślał sobie zadanie żeby odwlec swoją partię śpiewania na jak późniejszą porę. Widząc, że nigdzie sie nie czaił, usiadł wygodnie na swej jakże jędrnej pupci i wyjął butelkę Sogerumu, którą zajumał niepostrzeżenie Pani Kapitan

Post: #8

Fuszi patrząc na Szczerego, który krzywił się po porannej porcji śpiewu, odpowiedział: Jak to gdzie Szczery? Na Grand Line, płyniemy ku zach... To jest wschodzącemu słońcu.
Po odpowiedzi obrócił się na pięcie, nałożył na głowę swoją czapeczkę i gwiżdżąc wesoło wspiął się na bocianie gniazdo. Oglądając tam poranne promyki slońca, grał im na gitarze (cichutko bo inni śpią) balladę o chwale Sogekinga, bohatera naszych serc.

Post: #9

Xav po ciężkiej nocy majsterkowania nad nową bronią wyszedł ledwo żywy na pokład, po czym walnął się w hamaku, który dopiero co rozwiesił i zasnął.

Post: #10

Jednak kiedy tak pił sobie ten Sogerum przyszedł mu do głowy ciekawy pomysł...
- Statek na horyzoncie!!- Krzyknął potężnie i czym prędzej schował się pod pokład, żeby go nie podejrzewali, bo przecież Fuszi jest na bocianim gnieździe, to go opieprzą w razie czego
Jak pomyślał tak i zrobił.