Post: #1

Temat dotyczący najnowszej produkcji Telltale Games, tym razem opartej na obsypanym nagrodami Eisnera komiksie 'Fables' (pol. Baśnie). Pierwszy odcinek już za nami, w oczekiwaniu na wydanie kolejnego zapraszam do dzielenia się opiniami i teoriami

Post: #2

THE END.

Post: #3

Zangetsu, patrz mój ostatni post. Co innego dyskusja, a co innego zaspoilerowanie dla samej złośliwości zakończenia tak znikąd i tak od razu. To jest zwykłe chamstwo już i dlatego zgłosiłem tego posta, tyle.

Post: #4

Uo, cały temat OPZowany XD

Vegi mnie złapał na tym:
NICE. Jeśli jest w tym choć trochę prawdy. Ale od razu nabrałam chęci do zagrania w to, bez kitu.
To jest w ogóle wykonalne? Wydawało mi się, że fabularnie niemożliwe. Nie czytałam wiele, ale

Post: #5

Powiem ci tak Gociaczku, jak znam twój gust, jest to coś zdecydowanie dla ciebie. Sam pomysł wydaje się być absurdalny, ale wykonanie jest wręcz mistrzowskie. Klimat i duszna atmosfera całości przykuwa do ekranu/lektury, a fabułą już nie pozwala się oderwać. I jest tak zarówno z komiksem jak i z grą.

Post: #6

Gociak zaczęła czytać i jakoś się oderwała na dłuuuugi czas, więc widać na nią to aż tak nie działa xD

No dobrze, w końcu wypowiem się o The Wolf Among Us.

Po pierwsze, jaka jest to dla mnie rozgrywka? Rozczarowująca zdeczka. Produkcja idzie definitywnie w stronę interaktywnego filmu, zbliżając się do tytułu który nadał definicję temu gatunkowi, czyli Heavy Rain. Jest to fajna forma rozgrywki, jednak jeśli mam mieć do czynienia z historią detektywistyczną, ciężko żebym nie nastawiał się na krążenie po lokacjach, zbieranie przedmiotów, tropów i dowodów, przepytywanie rozmaitych postaci aby odnaleźć w końcu winnego zbrodni, wszystko w stricte przygodówkowym trybie. Liczyłem na coś w rodzaju Blade Runnera, Discworld Noir czy Jacka Orlando. Tymczasem jestem prowadzony przez grę za rękę, nie mam praktycznie żadnej swobody. Chwile gdy mogę się rozglądać i wchodzić w interakcję z przedmiotami i postaciami są stosunkowo rzadkie i dotyczą tylko jednej, aktualnej lokacji narzuconej przez grę, potem zostaje to przerwane przez kolejne cut-scenki i kolejny raz Bigby sam się kieruje do nowego miejsca. Sceny akcji i dialogi z limitowanym czasem przysparzają frajdy i wciągają, jednak chciałbym móc się pomiędzy nimi poszwendać tam, gdzie ja uznam za stosowne. Dopowiem, że moje wyobrażenie o przygodówkowej formie tej gry kryminalnej nie jest całkiem bezpodstawne, gdyż notabene Telltale Games jest firmą która przygodówek trochę ma na koncie.

No dobrze, a jaka dla mnie jest historia? Krótko mówiąc, kapitalna. Jako fan komiksu cieszę się, że taka kompetentna ekipa tworzy tę grę. Wspomnę może, że nie tylko na mnie robi wrażenie scenariusz - sam twórca serii komiksowej, Bill Willingham (który już kilka prób zekranizowania Baśni odrzucił właśnie przez nadmierną 'kreatywność' scenarzystów wobec jego oryginalnej wizji) nie miał przedstawionej mu fabule gry nic do zarzucenia i wręcz uznał grę za część kanonu Baśni, czyli niejako oficjalną historię traktowaną na równi z komiksem (Pozdrowienia dla twórcy jednej z poczytniejszych polskich sag fantasy, przez litość nie podam pełnych danych, nazwijmy go więc Andrzejem S. But mu w poślady.). Prace nad realizacją gry zostały zresztą rozpoczęte we współpracy z Willinghamem jako konsultantem, ale jak on sam pisał, popełniano tak mało pomyłek, że czuł się jakby kradł ich pieniądze.

Tak więc, jak sam kapryśny twórca Baśni nie ma do zarzucenia wiele grze, to przeciętny fan komiksu w mojej osobie tym bardziej odczuwa frajdę, mogąc odwiedzić Baśniogród w jego cyfrowej postaci. Zobaczyć ożywionych bohaterów z świetnie zagranymi głosami, jak choćby Bigby, Buffkin, Mr. Toad, Woodman \o/ (Choć ciągle czekam na resztę swoich ulubieńców po Bigbym, takich jak Muchołap, Jack czy Pinokio!). Zaznać klimatu mroczniejszych czasów wzmożonej niesprawiedliwości społecznej wśród Baśniowców, gdy u faktycznej władzy był Crane, z którego niezły malwersant. No i wziąć udział w niepokojącej, brutalnej historii z mordercą na wolności. Mniam. Pierwszy epizod był świetny pod względem fabuły, klimatu noir, udźwiękowienia, grafiki oddającej komiksowe pochodzenie postaci i otoczenia (choć chwilami zastosowany cell-shading dawał dość niemiłe dla oka wrażenie). Nie do końca jestem zadowolony z formy rozgrywki i żałuję, że Telltale najwyraźniej już na stałe odchodzi od klasycznego point&click, ale zapewne muszę się z tym po prostu pogodzić.

Post: #7

Szczerutki wie o czym mówi, bo sam mnie namawiał do tej serii xD
Przeszłam odcinek pierwszy.
Ciekawi mnie, na ile moje decyzje cokolwiek zmieniły. Człowiek trochę czuje się jak podczas sesji rpg - niby podejmujesz decyzje, ale i tak wszyscy wiemy, że to nic nie zmienia i wszystko pójdzie po myśli MG XD

Mimo wszystko chyba sobie przejdę to jeszcze raz. Podejmę przeciwne decyzje i zobaczę czy to coś zmieni. Ot, z ciekawości.

Gra na półtorej godziny. Ot, na szybciutko ;]

Post: #8

Pytania z ciekawości:
- Do kogo poszliście najpierw, pana Ropucha czy Księcia Lawrence?
- Czy wasz Gren stał się 'armless'?
- Za kim ruszyliście na sam koniec odcinka?

Post: #9

- Ropucha - brzmiał, jakby potrzebował pomocy "na już", a książę wyglądał na martwego XD'
- nope, chciałam jeszcze pogadać z drwalem, więc nie chciałam go spłoszyć (zabawny motyw z tym rabunkiem XD)
- za drwalem, bliźniaki już raz sprali mi dupę, mogłam zostać bez niczego

Post: #10

1. Pomoc dla Toad'a, wybranie jej wydawało mi się zwyczajnie ciekawsze.
2. Nie wyrwałem mu łapy, w grach tego typu przynajmniej w części staram się kierować jakimiś tam swoimi zasadami.
3. Za bliźniakiem, ale wybór był mocno losowy, bo obydwa warianty były równie nęcące.

Z tego co pamiętam była też statystyka na kogo rzuciliście podejrzenia. Ja dałem Bluebeard'a.

I napiszę to dosadnie, bo ostatni raz ostrzegam w tym temacie: OSTATNI RAZ DAJE SPOILERA, JEŚLI NIE GRAŁEŚ TO NIE ZBLIŻAJ SIĘ DO TEMATU!